نتایج یک پژوهش حاکی از آن است که زندگی نزدیک جاده اصلی ممکن است سبب اختلال در کارکرد کلیه شود که خود عامل خطرساز بیماری قلب و استروک به شمار می آید و به تاثیر شناخته شده آلودگی هوا بر احتمال بروز خطر قلب و عروق کمک میکند....

....

محققان یا فته های بدست آمده را از بیش از 1100بزرگسالی بدست آورده اند که در فاصله ی 1999تا 2004دچار استروک شده و در بیمارستانی در ناحیه بوستون بزرگ در ماساچوست بستری شده بودند.

در زمان بستری ، کرآتینین سرم بیماران اندازه گیری می شد . کرآتینین حاصل متابولیسم ماهیچه است و توسط کلیه تصفیه می شود. سرعت تصفیه ی گلومرولی یاGFR شاخص سلامت کلیه ها و نحوه کارشان است.

نیمی از این بیماران در یک کیلومتری جاده ی اصلی و باقی در فاصله یک تا ده کیلومتری جاده ی اصلی زندگی میکردند.

بعد از در نظر گرفتن عوامل موثر مانند سن،نژاد ف استعمال دخانیات ، بیماری های زمینه ایی ، درمان بیماری های قلب و تاثیر نزدیکی با جاده ، مشخص شد بیمارانی که در نزدیک ترین فاصله با جاده اصلی زندگی می کنند دارای کمترین میزان GFR هستند .

افرادی که در 50 متری جاده ی اصلی زندگی میکنند نسبت به افرادی که در 1000 متری جاده اصلی زندگی می نمودند،GFR برابر 9/3 میلی لیتر در دقیقه به اعضای 73/1 متر مربع کمتر داشتند. این اختلاف قابل قیاس با کاهش GFR در افرادی بود که 4 سال پیرتر بودند .

مصنفان محاسبه کرده اند که کاهش نزدیکی به جاده اصلی از 1000 متر به 50 متر با افزایش 4% مرگ قلب و عروق و افزایش 1% احتمال مرگ ناشی از تمام علل همراه است .

مدارک فراوانی در دست است که نشان می دهد زندگی نزدیک جاده های اصلی در میزان شیوه ی بیماری عروق و پیش آگهی ناگوار بیماران فراوان مبتلا به بیماری قلب و عروق موثر است.

آلودگی هوای ناشی از ترافیک با افزایش احتمال استروک و حمله قلبی در نتیجه ی التهاب ، تنگ شدن سرخرگ به علت ساخته شدن پلاک و تغییرات سرخرگ های محیطی ارتباط دارد.

سرخرگ های کلیه نسبت به ساخته شدن پلاک بسیار حساس می باشند و به این ترتیب ، این نتایج به این نکته اشاره دارد که زندگی در نزدیکی جاده های اصلی در کاهش کرده ی کلیه موثر است و این کاهش خود عامل خطرساز مهمی برای رویدادهای قلب و عروق به شمار می آید .